Η κοινωνικοποίηση του σκύλου τους πρώτους μήνες της ζωής του είναι πολύ σημαντική, γιατί συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του και εξασφαλίζει ότι το κατοικίδιό σας θα μπορεί να κινείται σε οποιοδήποτε χώρο άνετα, χωρίς να δείχνει φόβο ή να φαίνεται ότι βρίσκεται σε σύγχυση και αμηχανία.
Τι σημαίνει «κοινωνικοποίηση»;
Η κοινωνικοποίηση στην Ελλάδα έχει λανθασμένα ταυτιστεί μόνο με τις βόλτες στο πάρκο και με την επαφή του σκύλου με άλλα κουτάβια ή και με μεγαλύτερα σε ηλικία ζώα. Σε αυτό, όμως, χρειάζεται προσοχή καθώς καλό είναι να προτιμάτε τη συναναστροφή του κατοικίδιού σας με σκύλους του αντίθετου φύλου και να αποφεύγετε την επαφή του με ζώα του ίδιου φύλου παρά μόνο αν έχουν μικρή ηλικία-μέχρι πέντε μηνών. Αυτό γιατί, αν έχουν διαφορετική ηλικία, το μεγαλύτερο θα προσπαθήσει να κυριαρχήσει στο μικρότερο με αποτέλεσμα αυτό να καταπιεστεί και να εκδηλώσει φοβίες ή επιθετικότητα όταν μεγαλώσει.
Η κοινωνικοποίηση επιτυγχάνεται όταν το κουτάβι αποκτά σταδιακά ένα πλήθος εμπειριών, καθώς επισκέπτεται διαφορετικούς χώρους και έρχεται σε επαφή με διαφορετικές καταστάσεις. Όσο πιο πολλά ερεθίσματα αποκτήσει τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του, τόσο πιο εύκολα θα κινείται με ηρεμία και σιγουριά οπουδήποτε. Τα σκυλιά που, όταν απομακρύνονται από τον οικείο χώρο τους, γίνονται ανήσυχα και επιθετικά φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους ιδιοκτήτες τους είναι αυτά που δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί κατάλληλα.
Η κοινωνικοποίηση -και συγκεκριμένα το 20% αυτής- ξεκινά από τον εκτροφέα. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε ζώο, πριν απομακρυνθεί από τη μητέρα του, έχει έρθει σε επαφή με ανθρώπους και έχει παίξει σε ελεγχόμενο χώρο με διαφορετικά παιχνίδια. Συνήθειες όπως το βούρτσισμα υιοθετούνται από το ζώο με ευκολία, αν ξεκινήσουν νωρίς. Το υπόλοιπο 60% της κοινωνικοποίησης του ζώου (ένα ακόμη 20% εξαρτάται από αστάθμητους παράγοντες) είναι ευθύνη του κάθε ιδιοκτήτη.
Κοινωνικοποίηση στην πράξη:
Από την πρώτη ημέρα, λοιπόν, που θα πάρετε το κουτάβι πρέπει να ξεκινήσετε τη διαδικασία κοινωνικοποίησής του, υπό εποπτεία σας και ενώ φοράει πάντα το λουρί του, ώστε να μην απομακρυνθεί και να μη φάει τίποτα από κάτω, ιδιαίτερα μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο των εμβολίων του. Χώροι ιδανικοί για την κοινωνικοποίηση του ζώου μπορεί να είναι οι εξής:
– εξωτερικοί χώροι όπου υπάρχει θόρυβος και κίνηση όπως είναι το λιμάνι ή η λαϊκή αγορά
– εσωτερικοί χώροι όπως εμπορικά κέντρα ή καφετέριες όπου επιτρέπονται τα σκυλιά.
Ο εκπαιδευτής μπορεί να σας βοηθήσει να διαμορφώσετε ένα σωστό πρόγραμμα κοινωνικοποίησης του κατοικίδιού σας δίνοντας συμβουλές σχετικά με τα μέρη που μπορείτε να επισκεφτείτε, τη συχνότητα των επισκέψεων και τη διάρκεια αυτών. Φροντίστε, λοιπόν, να εκμεταλλευτείτε τους πρώτους μήνες της κοινωνικοποίησης του σκύλου σας, ώστε να έχετε έναν ισορροπημένο σύντροφο σε όλη την υπόλοιπη ζωή του!
Θέο Κουτσόπουλος
Πτυχιούχος Εκπαιδευτής Σκύλων
West Virginia Canine College
Αλήθεια, πόσοι από εσάς θα συναντούσαν τον εκπαιδευτή πριν την απόκτηση ή αγορά του κατοικίδιου; Η πραγματικότητα στην Ελλάδα δείχνει ότι οι περισσότεροι τον επισκέπτονται, αφού αποκτήσουν το κουτάβι της επιλογής τους και συνήθως επειδή η συμβίωση με το «νέο μέλος της οικογένειας» -το οποίο δεν έχει… καλούς τρόπους συμπεριφοράς- είναι από δύσκολη έως αφόρητη. Είναι σαφές ότι ο εκπαιδευτής και τότε μπορεί να βοηθήσει, ώστε η συγκατοίκηση να γίνει πιο ευχάριστη για όλους, αλλά αν είχε ληφθεί μια διαφορετικού είδους μέριμνα εξ αρχής, τα αποτελέσματα θα ήταν σίγουρα πιο ικανοποιητικά και πολλά λάθη θα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Το παράδειγμα του εξωτερικού και κυρίως της Αγγλίας και των ΗΠΑ έχει να διδάξει κάτι άλλο: ο ενδιαφερόμενος είτε έχει ήδη επιλέξει κάποιο σκύλο είτε όχι, ορίζει το πρώτο ραντεβού με τον εκπαιδευτή για να συζητήσει μαζί του πρώτα από όλα τον τρόπο με τον οποίο βιώνει την καθημερινότητά του και τον λόγο για τον όποιο θέλει να αποκτήσει κατοικίδιο. Σίγουρα διαφορετικές είναι οι ανάγκες αυτού που επιθυμεί έναν σκύλο-φύλακα και εκείνου που θέλει να αποκτήσει ένα σκύλο για συντροφιά δική του ή επειδή είναι αίτημα των παιδιών του. Ακόμα, είναι διαφορετικός ο τρόπος ζωής ενός εργένη ο οποίος εργάζεται πολλές ώρες, μιας πολυμελούς οικογένειας η οποία ζει σε διαμέρισμα πολυκατοικίας και ενός συνταξιούχου ο οποίος διαθέτει κήπο.
Σε αυτό το πρώτο ραντεβού, αφού ο ενδιαφερόμενος συζητήσει εκτενώς με τον εκπαιδευτή τις ανάγκες και τις προσδοκίες του και εφόσον συνυπολογίσει το χώρο και το χρόνο που διαθέτει για τη φροντίδα του κατοικίδιου επιλέγει τη ράτσα που θα του ταιριάζει περισσότερο. Στη συνέχεια ενημερώνεται για τις ανάγκες του σκύλου και για τη φροντίδα την οποία πρέπει να του παρέχει σε καθημερινή βάση.
Τι χρειάζεται ένας σκύλος;
-Είναι αυτονόητο ότι ως ιδιοκτήτες τους προσέχουμε ιδιαίτερα τη διατροφή τους και την ιατρική τους φροντίδα
-Όλα τα ζώα χρειάζονται παρέα, έχουν ανάγκη τη συντροφιά μας και την αγάπη μας: συνεπώς πρέπει να τους διαθέτουμε χρόνο.
-Είναι απαραίτητο να βγαίνουν βόλτα τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα από μισή ώρα, για να γυμνάζονται και να εκτονώνεται η ενέργειά τους.
Ο μελλοντικός ιδιοκτήτης, λοιπόν, λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη του στο πρώτο ραντεβού, κατανοεί ότι το κατοικίδιο έρχεται στη ζωή του ως ένα νέο και ισότιμο μέλος της οικογένειας και πως η απόκτησή του σημαίνει ότι αναλαμβάνει καινούριες ευθύνες. Γι’ αυτό υπάρχει και η πιθανότητα μετά τη σχετική κουβέντα ο ενδιαφερόμενος να αποφασίσει να μην προχωρήσει τελικά στην απόκτηση του ζώου. Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος συνειδητοποιεί ότι οι ρυθμοί της ζωής και η καθημερινότητά του είναι τέτοια που δεν του επιτρέπει να αναλάβει τη φροντίδα ενός κατοικίδιου. Αν ο καθένας από εμάς έμπαινε στη διαδικασία να σκεφτεί όλα αυτά και να επισκεφτεί ένα εκπαιδευτή, πριν αποκτήσει το ζώο που επιθυμεί, τότε θα βλέπαμε πολύ λιγότερα σκυλιά δεμένα ολημερίς στην αλυσίδα τους ή παρατημένα στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών και περισσότερους χαμογελαστούς και ευχαριστημένους ιδιοκτήτες από την επιλογή τους και από τη συμβίωσή τους με το κατοικίδιό τους.
Εφόσον έχουμε καταλήξει στο σκύλο που θα αποκτήσουμε, ορίζουμε ένα δεύτερο ραντεβού με τον εκπαιδευτή ο οποίος μας ενημερώνει πιο εξειδικευμένα για τις ανάγκες, τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης ράτσας που έχουμε επιλέξει και μας προτείνει μέρη από τα οποία μπορούμε να αγοράσουμε ή να υιοθετήσουμε το κατοικίδιό μας, ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι το κουτάβι είναι υγιές και έχει φροντιστεί από τους προηγούμενους κατόχους του, πριν φτάσει στα χέρια μας. Μάλιστα, σε περίπτωση που επιθυμούμε να υιοθετήσουμε ένα ημίαιμο, ο εκπαιδευτής μας ενημερώνει σχετικά με τα «καταφύγια ζώων» που υπάρχουν και μπορούμε να επισκεφτούμε, για να επιλέξουμε τον καινούριο μας «φίλο».
Το επόμενο βήμα είναι να έρθει ο εκπαιδευτής στο σπίτι μας μία ή δύο φορές για την προετοιμασία του χώρου και την προεκπαίδευσή μας, πριν την παραλαβή του κατοικίδιου. Ας μείνουμε, όμως, σήμερα, μέχρι εδώ και την επόμενη φορά προχωράμε αναλυτικά στο τι συμβαίνει σε αυτό το 3ο και 4ο ραντεβού στο σπίτι.
Θέο Κουτσόπουλος
Πτυχιούχος Εκπαιδευτής Σκύλων
West Virginia Canine College
Εμβολιασμοί
Τα εμβόλια προστατεύουν το ζώο μας από πολύ σοβαρές ασθένειες αλλά και εμάς από τη λύσσα και τη λεπτοσπείρωση.
Ξεκινούν όταν το ζωάκι μας γίνει 45 ημερών (1,5 μηνών).
Περιλαμβάνουν τις εξής ασθένειες: Πάρβο-εντερίτιδα (τύφος) , Carre (morva) , Λεπτοσπείρωση , Λοιμώδης ηπατίτιδα , Βήχας των κυνοκομείων και Λύσσα.
Ενδο-αποπαρασιτισμοί
Η αντιπαρασιτική αυτή αγωγή αφορά τα παράσιτα του εντέρου (σκουλήκια εντέρου, εχινόκοκκος).Πάντα χορηγείται ανάλογα με το σωματικό βάρος που έχει το ζωάκι μας κάθε φορά.
Ξεκινούν όταν το σκυλάκι γίνει 15 ημερών.
Χορηγούνται κάθε 15 ημέρες μέχρι την ηλικία των 3 μηνών (δηλαδή 6 φορές).Έπειτα χορηγούνται κάθε μήνα μέχρι την ηλικία των 6 μηνών (δηλαδή ακόμη 3 φορές).
Για την υπόλοιπη ζωή του ζώου δίνουμε αντιπαρασιτικά χάπια κάθε 3 μήνες (δηλαδή 4 φορές το χρόνο ).
Εξω-αποπαρασιτισμοί
Η αντιπαρασιτική αυτή αγωγή αφορά τα έξω παράσιτα όπως τα τσιμπούρια (κρότωνες), τους ψύλλους, τις ψείρες και τις σκνίπες.
Α. SPRAY:
Προστατεύει από τα τσιμπούρια, τους ψύλλους και τις ψείρες.
Μπορεί να ξεκινήσει από την 2 ημέρα ζωής του ζώου. Οι ψεκασμοί γίνονται μια φορά τον μήνα. Πρέπει να γίνεται καλός ψεκασμός σε ολόκληρο το σώμα με τρίψιμο. Το σκυλάκι δεν πρέπει να κάνει μπάνιο 2 ημέρες πριν και 2 ημέρες μετά το ψεκασμό. Φοράμε πάντα γάντια κατά τον ψεκασμό.
Β. ΑΜΠΟΥΛΑ:
Είναι η εναλλακτική λύση αντί του spray.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την ηλικία των 6 μηνών και άνω.
Είναι ανάλογες του σωματικού βάρους του ζώου.
Σπάμε την αμπούλα και το περιεχόμενό της το ρίχνουμε στην άνω επιφάνεια του τραχήλου του ζώου αφού πρώτα διαχωρίσουμε καλά τις τρίχες ώστε να το ρίξουμε στο δέρμα του. Εάν επρόκειτο για μεγαλόσωμο ζωάκι ρίχνουμε τη μισή αμπούλα στον τράχηλο και την άλλη μισή στη ράχη πριν από την ουρά.
Γ. ΠΕΡΙΛΑΙΜΙΟ:
Προστατεύει από τα τσιμπούρια.
Χρησιμοποιείται από την ηλικία των 6 μηνών και άνω.
Το τοποθετούμε στο σκυλάκι του ζεστούς μήνες του έτους :Μάιο-Οκτώβριο.
Δ. ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΟ SPRAY:
Είναι spray όπως το antiphlebotom (κτηνιατρικό) και το autan spray (ανθρώπινο) και χρησιμοποιούνται για την πρόληψη της λεισμανίασης (Καλα-αζάρ).
Ψεκάζουμε το ζώο τους καλοκαιρινούς μήνες κάθε βράδυ μετά τη δύση του ηλίου.
Ψεκάζουμε (χωρίς τρίψιμο) την κοιλιά, τις μασχάλες, τα πατουσάκια και καλύπτοντας τα μάτια του ζώου ψεκάζουμε το κεφάλι και τη μουσούδα.
Διατροφή
Μέχρι την ηλικία των 2 μηνών το κουταβάκι θηλάζει τη μητέρα του και μέσω του γάλακτος παίρνει αντισώματα που τον προστατεύουν από πολλές ασθένειες ως την έναρξη των εμβολιασμών.
Από το τέλος του θηλασμού και ως την ηλικία των 18 μηνών (δηλαδή 1,5 έτους) διατρέφεται με ειδικές τροφές για κουτάβια “puppy” τροφές. Ως αυτήν την ηλικία καλό είναι να τρώει 3 γεύματα την ημέρα. Η ποσότητα της τροφής που πρέπει να τρώει την ημέρα αναγράφεται πάνω στη συσκευασία και είναι ανάλογη του σωματικού του βάρους του και της καθημερινής του δραστηριότητας.
Από την ηλικία του 1,5 έτους και για το υπόλοιπο της ζωής του διατρέφεται με ξηρά τροφή για ενήλικες σκύλους. Τα γεύματα μπορούν να μειωθούν σε 2/ημέρα αλλά ποτέ μόνο ένα.
Βασικός κανόνας στη διατροφή του ζώου είναι ο εξής: Η ξηρά τροφή υπερέχει !!!!!
Αν ένα σκυλάκι τρώει μια καλή ξηρά τροφή δεν χρειάζεται να δίνουμε τίποτα συμπληρωματικό.
Καλές τροφές είναι οι τροφές premium.Ένας γενικός κανόνας είναι τα 15 kg τροφής να κοστίζουν από 40 euro και άνω. Δεν αλλάζουμε ποτέ από τη μια τροφή στην άλλη απότομα αλλά πάντα σταδιακά αυξάνοντας τη μια και μειώνοντας την άλλη. Νερό καθαρό και άφθονο όλη την ημέρα.
Μπάνιο – Περιποίηση τριχώματος
Ξεκινάμε να κάνουμε μπάνιο το σκυλάκι μας από 6 μηνών και πάνω.
Κάλο είναι να αποφεύγουμε το μπάνιο μαζί με τους εμβολιασμούς.
Δεν κάνουμε μπάνιο το σκυλάκι μας 2 ημέρες πριν και 2 μετά από τον ψεκασμό με το spray ή την αμπούλα για τα έξω παράσιτα. Το περιλαίμιο για τα τσιμπούρια δεν χρειάζεται να αφαιρείται για το μπάνιο.
Καλύτερα να χρησιμοποιούμε ειδικά shampoo για σκύλους (π.χ. της virbac).
Καλό είναι να αποφεύγουμε το νερό μέσα στα αυτιά του ζώου.
Καλό στέγνωμα μετά το μπάνιο και ειδικά ανάμεσα στα δάκτυλα.
Τα μακρύτριχα ζώα χρειάζονται καλό χτένισμα μια φορά την εβδομάδα ή τις 2 εβδομάδες και πάντα μετά το μπάνιο.
Υγιεινή δοντιών
Όταν το σκυλάκι είναι ακόμη μικρό καλό είναι να του μάθουμε την οδοντόβουρτσα. Υπάρχουν ειδικές οδοντόβουρτσες και οδοντόκρεμες για σκύλους. Το καθημερινό βούρτσισμα βοηθά πολύ στη καλή στοματική υγιεινή και συνεπώς στη μακροζωία του σκύλου μας.
Η ξηρά τροφή συμβάλει πολύ στον καθαρισμό των δοντιών λόγω της σκληρής της σύστασης.
Υπάρχουν επίσης και ειδικά sticks στα pet-shops.
Τέλος καλό είναι ο κτηνίατρος να ελέγχει την υγιεινή του στόματος του ζώου και να εκτιμά πότε πρέπει να γίνει καθαρισμός από τον ίδιο.
Στείρωση
Όταν δεν επιθυμούμε να αναπαράγουμε το σκυλάκι μας καλό είναι να το στειρώνουμε.
Με τη στείρωση προλαμβάνουμε μια σειρά από παθολογικές καταστάσεις όπως: καρκίνο των μαστών, καρκίνο των ωοθηκών, καρκίνο της μήτρας, πυομήτρα, μια ανεπιθύμητη σύζευξη και εάν επρόκειτο για αρσενικό ζωάκι προλαμβάνουμε τον καρκίνο των όρχεων, την υπερτροφία του προστάτη, τους καβγάδες με αλλά αρσενικά και επιθετική συμπεριφορά.
Σωστό είναι τα σκυλάκια που δεν ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη φυλή να μην αναπαράγονται γιατί ίσως μετά να είναι δύσκολο να υιοθετηθούν. Επίσης καλό είναι σκυλάκια άνω των 6 ετών να μην αναπαράγονται.
Στείρωση γίνεται πάντα μετά την εκδήλωση του πρώτου οίστρου στα θηλυκά ζώα(περίπου 3 μήνες μετά από το πρώτο αίμα). Στα αρσενικά η στείρωση μπορεί να γίνει μετά την ηλικία των 8 μηνών.
Προληπτικές εξετάσεις
Προτείνεται από τους κτηνιάτρους να γίνονται κάθε 6 μήνες προληπτικές εξετάσεις του ζώου για 2 πολύ σημαντικά νοσήματα πολύ συχνά εμφανιζόμενα στη χώρα μας : για τη Λεισμανίαση (Καλα-αζαρ) και την Ερλιχίωση. Οι εξετάσεις αυτές για να γίνουν απαιτούν μια απλή αιμοληψία και κοστίζουν ελάχιστα σε σχέση με το καλό που προσφέρουν για την υγεία του ζώου. Οι εξετάσεις αυτές γίνονται μια φορά τον Οκτώβριο και μια φορά τον Μάιο.
Τέλος όταν το σκυλάκι μας περάσει την ηλικία των 5 ετών προτείνεται να γίνεται 1 φορά τον χρόνο check-up για να διαπιστώνεται η καλή υγεία του ζώου. Δεν είναι υπερβολή να γίνονται αυτές οι εξετάσεις μια φορά τον χρόνο αν σκεφτείτε πως ένας χρόνος για εμάς αντιστοιχεί σε 7 χρόνια του σκύλου μας.
Η σκυλοφιλία είναι απόλυτη και σώψυχη ταύτιση. Όποιος πενθεί για το σκύλο του, πενθεί για την προαπώλεια του εαυτού του. Xάνει ένα μύχιο στοιχείο του εαυτού του το οποίο ασυνειδήτως είχε επενδυθεί στη σκυλίσια παρουσία.
Όταν εξημερώθηκε το σκυλί και έγινε κατοικίδιο “έπεσαν” τα αυτιά του, έγραφε ο Δαρβίνος. Σοφή παρατήρηση, ειδικά για όσους έζησαν στις επαρχίες, κοντά σε ζωντανά και σε κοπάδια. Το κυνηγιάρικο σκυλί, ο μολοσσός που φυλάει τα πρόβατα είναι ζωντανό ραντάρ, πρωτόγονος και ως εκ τούτου ατόφιος. Ο βοσκός δεν βάζει το σκυλί στο σπίτι, το σέβεται αλλά δεν το βλέπει ποτέ σαν μέρος του οίκου. Στην πόλη όμως ο σκύλος απώλεσε την επαφή με τη φύση και τον πρωτόγονο εαυτό του, στερήθηκε τους άγριους σκυλοκαβγάδες, το κυνήγι του λαγού και του τσάκαλου, ήρθε πιο κοντά στον άνθρωπο και απομακρύνθηκε από το παρελθόν του πού υπέκρυπτε πάντα κάτι το λυκίσιο και το αδάμαστο.
Ένας φίλος γιατρός, έμπειρος στα τετράποδα, έχει δική του πατέντα: “η γάτα είναι ένα κομμάτι κρέας, άφιλη, εγωπαθής, αντίθετα ο σκύλος είναι άνθρωπος με τρίχωμα και με τέσσερα πόδια! Κοντά στο σκύλο γίνεσαι περισσότερο άνθρωπος!” Η σκυλοσυντροφιά ανακαλύπτει διαφορετικά όχι μόνο το σκύλο αλλά και την ίδια τη ζωή. Αξίζει λοιπόν να προσέξουμε αυτήν τη διαχεόμενη ζωοφιλία που δεν είναι βίτσιο, χούι, παραξενιά παρά συναισθηματική εκλέπτυνση χωρίς εμφανές όριο. Ο “κάτοχος” του σκύλου πριν απ’ όλα κατέχει ένα προνόμιο το τετράποδο, αγορασμένο σε μικρή ηλικία, αναγνωρίζει από νωρίς τον αφέντη του και αφοσιώνεται. Μπορεί να παίζει με όλους, αλλά μόνο ο “ένας” ταράζει τα σωθικά του. Τον αναγνωρίζει, τον διαισθάνεται από απόσταση, ενίοτε τείνει να σπάσει την αλυσίδα του για να τον προϋπαντήσει.
Χωρίς υπερβολή, δεν υπάρχει κάτοχος σκύλου που να μην πιστεύει σθεναρά ότι μέσα στο τεράποδό του κρύβεται υπέροχα παγιδευμένο κάτι το βαθύτατα ανθρώπινο. Το ίδιο βέβαια μπορούμε να πούμε για τους κατόχους αλόγων, δελφινιών, περιστεριών ή αετών. Ωστόσο το μέγεθος και το φυσικό στοιχείο αποτελούν φραγή. Τα πετούμενα ανήκουν στον αιθέρα, το άλογο ανήκει στο μέγεθός του, ενώ ο σκύλος -μόνο αυτός- δίνει την εντύπωση ότι κάποια σπάνια συμπάθεια είναι διαλυμένη στο αίμα του. Αυτό το οξύμωρο, με τα χρόνια, αποβαίνει μυστικός δεσμός, συνεννόηση χωρίς λόγια, νοηματική γλώσσα της συμπάθειας. Αν το ζώο ήταν άνθρωπος με μουσούδα, τρίχωμα, μεγάλα αυτιά δεν θα άξιζε την αγάπη μας. Αντίθετα, καθίσταται λατρεμένο μέχρι περιπαθούς αφοσιώσεως επειδή μέσα στη σκληρή του συνθήκη, αυτή την αμετάκλητα φιμωμένη φύση, κατορθώνει να το σκάει στιγμιαία για να παραδοθεί στη θέρμη της ανθρώπινης φιλίας.
Δεδομένου ότι ένα σκυλί είναι “ανθρώπινο” μόνο για λίγους, και ακριβέστερα μόνο για έναν, εύκολα γεννιέται η αυταπάτη ότι το ζωντανό μεταρσιώνει τη φύση του μόνο για χατίρι του. Ο κάτοχος ψυχανεμίζεται μέσα στα κυνικά σωθικά την υπέρβαση της σκυλίσιας φύσης, οπότε η ανθρώπινη συμπάθεια αναγνωρίζει αβίαστα πάνω της ένα καθρέφτισμα του εγώ της. Η οικειότητα είναι απόλυτη, η αναγνώριση βαθύτατη, ο σκύλος είναι στο τσακ να μιλήσει και “μιλάει” βέβαια, έστω και αν οι περισσότεροι παρόντες διαθέτουν ώτα μη ακουόντων. Συχνά, κάποιος αδιάφορος θεατής της θερμής ανθρωπο-σκυλοφιλίας, υποψιθυρίζει :”Μα τι έχει πάθει με αυτό το ψωριάρικο;”
Αφοσιωμένος στις γάτες και όχι στα σκυλιά, ο Μαλρώ ηταν κατηγορηματικός: Αργά ή γρήγορα, όλοι οι μεγάλοι εγωιστές γίνονται φιλόζωοι. Ωστόσο, η φιλία με το τετράποδο δεν γίνεται αποδεκτή ποτέ ως φιλόζωη ιδιότητα. Άνθρωποι που ζουν χρόνια με το σκύλο τους, που έχουν προσαρμόσει τις ανάγκες και τις μετακινήσεις τους με το τετράποδο, ποτέ δεν σκέφτονται ότι αγαπούν ένα “ζώο”. Ο δεσμός με το σκύλο έχει να κάνει με το αξεδιάλυτο κράμα ενός ψυχισμού εντοιχισμένου μεν στη ζωικότητα πού, παρ’ ότι τετραποδίζει, σκυλοφέρνει ή γαυγίζει, φέρει στο βλέμμα του μισοσβησμένα πνευματικά ίχνη. Από τη μια μεριά το ζώο είναι ανθρώπινο πείραμα που έμεινε στη μέση, ενώ από την άλλη είναι ζωικό πείραμα που έδωσε αποτελέσματα ανώτερα του αναμενομένου.
Έτσι αρχίζουν τα θαύματα αφοσίωσης και συνεννόησης ανάμεσα στο τετράποδο και στο δίποδο. Η προσαρμογή είναι τέλεια και βαθύτατα ψυχική. Η υπακοή αγγίζει τα όρια του πάθους. Πιο συγκεκριμένα, δεν μας συγκινεί τόσο η κυρία με το σκυλάκι, η γραία που αγαπά το σκύλο της γιατί δεν της απέμεινε τίποτε άλλο να αγαπά, αλλά η εμμονή νέων ανθρώπων που σε κάθε περίπτωση μετακίνησης, έκτακτων αναγκών, ατυχιών, το πρώτο πού σκέπτονται είναι το τετράποδο. Η σκυλίσια αγάπη δεν είναι μόνο αμοιβαία, κυρίως δεν επιδέχεται “απάτη”, μετάπτωση, λήθη – όσο το τετράποδο ζει και κινείται, παραμένει πάγια “αξία”.
Γι’ αυτό όταν έρχεται η ώρα του κυνικού θανάτου, μιας και τα σκυλιά κατά κανόνα ζουν πολύ λιγότερο από τον κάτοχό τους, το πένθος είναι σκληρό, δεν παίρνει παρηγόρια. Ο στενός κύκλος του πενθούντος αναρωτιέται: “Μα τι έχασε; Τη γυναίκα του; Το παιδί του; Τη μάνα του; Ασφαλώς δεν έγινε χήρος, δεν έμεινε ορφανός, του συνέβη όμως κάτι χειρότερο. Έχασε ένα μύχιο στοιχείο του εαυτού του, το οποίο ασυνειδήτως είχε επενδυθεί στη σκυλίσια παρουσία. Αυτή η μυχιότητα δεν ευδοκιμεί με τους ανθρώπους που είναι ανεξάρτητες οντότητες, θέτουν όρια και εγωιστικά σύνορα. Η σκυλοφιλία είναι απόλυτη και σώψυχη ταύτιση, προσωπική ανακάλυψη που ομορφαίνει μέχρι κάλλους τη σιωπηλή αφοσίωση.
Όποιος πενθεί για το νεκρό σκύλο του, πενθεί για την προ-απώλεια του εαυτού του.
